نقش واسطه ای احساس تنهایی در رابطه بین ترومای دوران کودکی و کیفیت ارتباط زناشویی زنان و مردان متاهل[Persian Thesis]

فاطمه آل چگنی

پژوهش حاضر با هدف اینکه قرار است به بررسی نقش واسطه ای احساس تنهایی در رابطه بین ترومای دوران کودکی و کیفیت ارتباط زناشویی زنان و مردان متاهل شهر تهران بپردازد انجام شد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر زنان و مردان متاهل شهر تهران بودند که با استفاده از روش کوهن به حجم 251 نفر به شیوه در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه احساس تنهایی اجتماعی -عاطفی دیتوماسو، برانن (2004)،پرسشنامه ترومای دوران کودکی برنستاین(2003) و پرسشنامه کیفیت ادراک شده ابعاد رابطه زناشویی (2000)بود. روابط بین متغیرها با آزمون همبستگی اسپیرمن و آزمون مدل یابی معادلات ساختاری به روش حداقل مجذورات جزیی و با استفاده از نرم افزارهای Smart PLS و SPSS انجام شد. براساس یافته های پژوهش حاضر،نقش واسطه ای احساس تنهایی در رابطه بین ترومای دوران کودکی و کیفیت ارتباط زناشویی تأیید شد. آزمون همبستگی اسپیرمن نشان داد که بین ترومای دوران کودکی و کیفیت ارتباط زناشویی (375/0-)رابطه منفی و معنادار (05/0>p) و بین احساس تنهایی و کیفیت ارتباط زناشویی(681/0) رابطه منفی و معنادار(05/0>p) و همچنین بین ترومای دوران کودکی و احساس تنهایی (577/0) رابطه مثبت و معنادار(05/0>p) وجود دارد. همچنین مطابق جدول 4-9، مقدار شاخص برازش هنجار شده (NFI) برابر با 93/0 بدست آمد که بیشتر از معیار 90/0 بود که نشان از برازش مناسب مدل تجربی داشت. بنابراین یافته های پژوهش حاضر نشان داد که ترومای دوران کودکی میتواند با کاهش کیفیت ارتباط زناشویی و افزایش احساس تنهایی زنان و مردان متاهل رابطه داشته باشد، لذا پیشنهاد میشود متخصصان و روان درمانگران به نقش ترومای دوران کودکی و احساس تنهایی در جهت بهبود کیفیت ارتباط زناشویی توجه ویژه ای نمایند.واژه های کلیدی: احساس تنهایی، ترومای دوارن کودکی، کیفیت ارتباط زناشویی، زنان و مردان متاهل