مدل سازی و حل مسئله تخصیص مضاعف در شرایط عدم قطعیت با استفاده از الگوریتم ژنتیک در محیط فازی [Persian Thesis]

بهزاد مبصّر

شناسگر رکورد: ۵۱۹۷۰
رشته تحصیلی: بهینه سازی سیستم ها
عنوان: مدل سازی و حل مسئله تخصیص مضاعف در شرایط عدم قطعیت با استفاده از الگوریتم ژنتیک در محیط فازی
نويسنده: بهزاد مبصّر
استاد راهنما : دکتر مسعود ربانی
مقطع تحصیلی : کارشناسی ارشد
دانشگاه : خاتم
تاریخ دفاع : ۱۴۰۳
چکیده: در عصر حاضر، پیشرفت فناوری باعث ایجاد رقابت ویژه در میان صنایع و به¬طبع بالا بردن سطح انتظار مردم نسبت به محصول نهایی موجود شده است. این سطح انتظار با پارامترهای مختلفی سنجیده می¬شود؛ عمر محصول، کیفیت محصول و ... می¬توانند تعدادی از این پارامترها باشند که تمامی آن¬ها توجه را به یک سو جلب می¬کنند و آن قابلیت اطمینان است. قابلیت اطمینان در صنایع حساس اهمیت خود را نشان می¬دهد؛ منظور از صنایع حساس صنایعی هستند که خرابی یک قطعه در فرایند آن¬ها می¬تواند هزینه¬های زیادی را به بار آورد یا حتی صدمات جانی در پیش داشته باشد. هدف این تحقیق حل یک مسئله RAPدر حالت غیر قطعی با هدف اصلی حداقل کردن هزینه¬ها در محیط فازی به¬منظور حداکثر کردن تشابه با دنیای واقعی می¬باشد. سیستم مورد بررسی می¬تواند شامل چند زیرسیستم باشد که به صورت متوالی در مسیر فرایند قرار می¬گیرند و برای هر کدام نیز چند عنصر به صورت موازی در نظر گرفته می¬شود و سطوح عملکرد به صورت طیفی تعریف می¬شود که از کاملاً خراب شروع و به کاملاً سالم منتهی می¬شوند. برای محاسبه قابلیت دسترسی در محیط فازی از الگوریتم NSGA-II برای ارائه حالتی از سیستم استفاده می¬شود که در آن هزینه کمینه و قابلیت اطمینان بیشینه می-باشد. همچنین دو محدودیت تعداد عناصر و وزن نیز در مسئله در نظر گرفته شده اند. نتایج بدست آمده نشان دهنده رابطه منطقی و مستقیم هزینه و قابلیت اطمینان هستند که به صورت مجموعه جواب پرتو در این پژوهش ارائه و برای ارزیابی تحلیل حساسیت شده اند.
واژگان کلیدی: قابلیت اطمینان، سیستم چند هدفه، مسئله RAP، الگوریتم NSGA-II، فازی
Register Number Version Volume Part Reference Call Number lended Date Back Description
284737 1
Copyright 2025 by Payam Hannan co ltd. PayamLib.com