تاثیر رشد صنعت در ریسک پذیری شرکت ها[Persian Thesis]

محمد افراسیابی

با توجه به ضرورت ریسک¬پذیری شرکت¬ها برای رسیدن به توسعه اقتصادی کشور و لزوم تمرکز بر ویژگی¬های رشد صنعت برای تجزیه و تحلیل سیاست¬های ریسک¬پذیری شرکت¬ها، این مطالعه، با هدف کلی بررسی تاثیر رشد صنعت بر ریسک‌پذیری شرکت‌ها در ایران انجام شده است. این ارتباط در شرکت¬های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران و در بازه زمانی 1397 تا 1401 بررسی شده است. روش تحقیق از لحاظ هدف کاربردی است و برای بررسی رابطه بین متغیرها، از رگرسیون به شیوه پانل دیتا استفاده شده است. رشد صنعت با استفاده از میانگین نرخ رشد فروش در صنعت و ریسک¬پذیری از طریق دو معیار (با استفاده از انحراف معیار بازده دارایی-های تعدیل شده و از طریق تفاوت بین حداکثر و حداقل بازده دارایی¬های تعدیل شده) اندازه¬گیری شده¬اند. به-علاوه اثر رشد صنعت بر انتخاب¬های سرمایه¬گذاری¬های بلندمدت شرکت¬ها (کاهش مخارج تحقیق و توسعه و مخارج سرمایه¬ای) نیز تحلیل شد. پس از آزمون مفروضات رگرسیون و اطمینان از برقراری آن‌ها، با توجه به معیار اول و دوم ریسک¬پذیری، نتایج حاکی از آن است که رشد صنعت با ریسک¬پذیری شرکت ارتباط منفی دارد. همچنین، نتایج حاکی از آن است که رشد صنعت، بر انتخاب سرمایه¬گذاری¬های بلندمدت شرکت¬ها، مانند مخارج تحقیق و توسعه تاثیر می¬گذارد. اما رابطه رشد صنعت با مخارج سرمایه¬ای تایید نشد. نظریه چشم¬انداز و نظریه رفتاری، از رابطه بین رشد صنعت و ریسک¬پذیری شرکت پشتیبانی می¬کند. به این معنی که شرکت¬ها در یک محیط صنعتی با رشد بالا ممکن است از ریسک¬¬پذیری خودداری کنند. بنابراین می¬توان نتیجه گرفت که در رشد بالای صنعت، شرکت¬ها ریسک¬پذیری خودشان را کاهش می¬دهند و این کار را از طریق انتخاب¬ سرمایه¬گذاری¬های بلندمدت خود، مانند کاهش مخارج تحقیق و توسعه، انجام می¬دهند. واژه‌های كليدی: رشد صنعت، ریسک¬پذیری، نظریه چشم¬انداز، سیاست¬های شرکت