نقش تنهایی و بهزیستی روانشناختی در پیش بینی بینج واچینگ در دانشجویان[Persian Thesis]

یاسمن خدابنده لو

در سال‌های اخیر، رفتار بینج واچینگ به‌عنوان یکی از پدیده‌های نوظهور در سبک زندگی جوانان، به‌ویژه دانشجویان، توجه پژوهشگران را به خود جلب کرده است. این رفتار می‌تواند با پیامدهای منفی روانشناختی همراه باشد. این پژوهش با هدف بررسی نقش تنهایی و بهزیستی روانشناختی در پیش‌بینی بینج واچینگ در دانشجویان در سال 1403 انجام شد. روش تحقیق توصیفی-همبستگی بوده و داده‌ها از طریق پرسشنامه‌های استاندارد جمع‌آوری گردید. جامعه آماری شامل دانشجویان دانشگاه‌های تهران بود و نمونه‌ای به حجم 330 نفر به روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای انتخاب شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های همبستگی و رگرسیون چندمتغیره تحلیل شد و نتایج نشان داد که تنهایی و بهزیستی روانشناختی به‌طور معناداری قادر به پیش‌بینی رفتار بینج واچینگ در دانشجویان بودند. همبستگی بین تماشاگری افراطی و بهزیستی روانشناختی منفی و معکوس بود(r=-0/12،p=0/04)؛ به این معنا که با افزایش بینج واچینگ، بهزیستی کاهش می‌یافت. همچنین، رابطه بین تماشاگری افراطی و احساس تنهایی مثبت و مستقیم بود (r=0/20،p=0/01) ؛ یعنی با افزایش بینج واچینگ، احساس تنهایی نیز افزایش می‌یافت. مدل رگرسیونی نشان داد که 59% واریانس بینج واچینگ توسط این دو متغیر تبیین می‌شد. نتایج این پژوهش نشان داد که احساس تنهایی و بهزیستی روانشناختی نقش قابل‌توجهی در پیش‌بینی رفتار بینج واچینگ دارند و توجه به این عوامل می‌تواند به کاهش پیامدهای منفی آن کمک کند. واژه‌های كليدی: بهزیستی روانشناختی؛تنهایی؛بینج واچینگ، دانشجو.