طراحی پارک کودک با رویکرد ایمنی در شرایط اپیدمی بیماری‌های واگیردار[پايان نامه فارسي]

لیلی بجنوردی فرد

در تاریخ، اتفاقات زیادی به وقوع پیوسته که باعث از بین رفتند تعداد زیادی از مردم اقصی نقاط جهان گردیده است. یکی از آن وقایع ناگوار شیوع بیماری‌های واگیردار است که به‌وفور دیده می‌شود. سازمان جهانی بهداشت، در آخرین گزارش خود درصد بالایی از علت مرگ را به بیماری‌های عفونی نسبت داده است. گسترش و شیوع بیماری کرونا در جهان نمونه بارزی از این‌همه گیری است. تاکنون بسیاری از مردم در تمامی کشورها به این ویروس گرفتارشده‌اند و در قرنطینه بسر می‌برند و متأسفانه درصدی از آن‌ها هم جان خود را از دست دادند. در این میان در تمامی مناطق دنیا وجود این ویروس خطرناک و احتمال ابتلا به آن موجب افزایش ترس و استرس بین افراد جامعه گشته و سلامت روانی را نیز به خطر انداخته است ازاین‌رو جهت جلوگیری از ابتلا می‌بایست حضور در مراکز عمومی، ارتباط اجتماعی و تفریحاتی که در بوستان‌ها و پارک‌ها به‌سلامت جسمی و روحی کمک می‌کند را حذف کرد که سبب شده ناراحتی‌های جبران‌ناپذیری در این حیطه به وجود بیاید. اهمیت هر نوع فعالیت بدنی مستمر در فضای های باز و پارک‌ها به جهت داشتن سلامت روح و جسم، آشکار است و همچنین برای بالابردن سطح ایمنی بدن به جهت مقابله با بیماری‌ها، بخصوص بیماری‌های واگیردار گزینه مناسبی می‌باشد. محدود شدن حضور در پارک‌ها و بوستان‌ها در طی این‌همه‌گیری، فعالیت‌های بدنی را محدود کرده و به آن دسته از افراد که دائما در چنین فضاهایی حضور پررنگ داشتند، بخصوص کودکان، آسیب جدی وارد کرده است. بدین منظور قصد داریم از مرور نظام‌مند، باهدف بررسی معیارهای طراحی فضای سبز در شرایط اپیدمی و مصادیق آن‌ها در فضاهای شهری ازجمله پارک‌های کودک در شرایط مذکور بهره ببریم. واژه‌های کلیدی: پارک کودک، ایمنی، اپیدمی، بیماری واگیردار