بررسی و تحلیل نماد شیر در تعزیه[پايان نامه فارسي]

محبوبه کلیائی

انسان‌های اولیه از آغاز برای بیان احساسات خود از نماد استفاده می‌کردند. در باورهای دینی و اعتقادی انسان‌ها پر از نماد و نشانه است که از آ‌ن‌ها برای برقراری ارتباط استفاده می‌کردند. این نمادها شامل: نمادهای حیوانی، گیاهی، انسانی هستند. در نمادهای حیوانی، نماد شیر، بسیار از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. این حیوان از اولین آثار کشف شده تا به امروز، با معناهای مختلف، در دوره‌های گوناگون وجود دارد. شیر همراه با خورشید نشان ملی ایرانیان است و همین‌طور خود به تنهایی نماد قدرت، پیروزی، شجاعت و نماد آتش نیز می‌باشد. در دوران پیش از اسلام نماد قدرت پادشاهان نیز بوده است. شیر در دوران پس از اسلام نیز مورد اهمیت قرار می‌گرفت. این حیوان نماد حضرت علی(ع)، اسدالله، در دوران اسلامی بود. این نماد پس از مدتی وارد نمایش ایرانی، مذهبی تعزیه شد. تعزیه از حقانیت حضرت علی(ع) و مظلومیت امام حسین(ع) می‌گوید و تبلیغی برای اسلام و تشیع بوده است. احیای واقعه کربلا برای مردم بسیار مهم بود و عزاداری برای امامان را ثواب می‌دانستند. این پژوهش با هدف شناخت نماد شیر در فرهنگ و هنر ایران، پیش از اسلام و پس از آن سعی بر این دارد تا ارتباط و مفهوم آن را در نمایش تعزیه بشناسد. با استفاده از روش تحقیق کاربردی و گرداوری مطالب به شیوه منابع کتابخانه‌ای و مصاحبه و مطالعه اسناد معتبر و کتاب‌های نفیس و همچنین نسخه‌های خطی موجود در موزه‌ها، به تحقیق برای رسیدن به پاسخ پرسشی که مطرح شده بود مبنی بر اینکه شیر از چه دوره ای در تعزیه حضور داشته، پرداخته شده است. کلید واژه: نماد، شیر، تعزیه