| شناسگر رکورد: | ۵۲۲۴۱ |
| رشته تحصیلی: | سیستم های مالی |
| عنوان: | رویکردی جدید برای استفاده از نظریه مدرن پورتفولیو شواهدی از بازار سهام ایران |
| نويسنده: | آرزو حسنگلو |
| استاد راهنما : | دکتر رباب کلانتری |
| مقطع تحصیلی : | کارشناسی ارشد |
| دانشگاه : | خاتم |
| تاریخ دفاع : | ۱۴۰۴ |
| چکیده: | این پژوهش به بررسی و ارائه رویکردی نوین در استفاده از نظریه مدرن پرتفولیو (MPT) با تمرکز بر نسبتهای ریسک-بازده جایگزین، یعنی نسبتهای استرلینگ و ترینور، در بازار سهام ایران پرداخته است. در سالهای اخیر، با وجود محبوبیت نسبی نسبتهای شارپ و سورتینو، نیاز به معیارهایی که جنبههای خاصتری از ریسک را پوشش دهند، احساس میشود. این تحقیق با هدف ارزیابی اثربخشی نسبتهای استرلینگ (که ریسک را بر اساس حداکثر افت ارزیابی میکند) و ترینور (که ریسک سیستماتیک را در نظر میگیرد) در چارچوب MPT، به مقایسه عملکرد آنها با نسبتهای سنتی شارپ و سورتینو، شاخص بازار، و مدل قیمتگذاری داراییهای سرمایهای (CAPM) پرداخته است. روش تحقیق حاضر، رویکردی کمی است که با استفاده از دادههای قیمت روزانه ۵۰ سهم منتخب از بورس اوراق بهادار تهران طی دوره زمانی پنج ساله (از اول فروردین ۱۳۹۸ تا پایان دی ۱۴۰۳) اجرا شده است. دادهها پس از پالایش دقیق، شامل مدیریت دادههای گمشده و حذف مقادیر پرت، مورد استفاده قرار گرفتند. بازده روزانه داراییها و شاخص بازار با استفاده از بازده لگاریتمی محاسبه شد. سپس، پرتفولیوهای بهینه بر اساس نسبتهای شارپ، سورتینو، استرلینگ، و ترینور، به طور مجزا در ۱۹ دوره سهماهه، با استفاده از الگوریتم بهینهسازی SLSQP در نرمافزار پایتون، محاسبه گردیدند. عملکرد این پرتفولیوها و نسبتهای مربوطه، در کنار شاخص بازار و بازده مورد انتظار CAPM، مورد تحلیل و مقایسه قرار گرفت. یافتههای کلیدی این پژوهش نشان میدهد که نسبتهای استرلینگ و ترینور، در مقایسه با نسبتهای شارپ و سورتینو، در اغلب دورههای زمانی و به ویژه در شرایط خاص بازار ایران، توانستهاند پرتفولیوهایی با بازده بالاتر و ریسک کنترلشدهتر (با معیارهای متناسب با هر نسبت) ارائه دهند. به طور متوسط، نسبت استرلینگ بالاترین مقدار را در بین نسبتهای مورد بررسی داشته و پرتفولیوهای بهینهشده بر اساس آن، اغلب بازدهی بالاتر از شاخص بازار و CAPM را کسب کردهاند. این نتایج حاکی از آن است که تمرکز بر جنبههای خاص ریسک، مانند حداکثر افت و ریسک سیستماتیک، میتواند به انتخاب پرتفولیوهای با عملکرد بهتر منجر شود. در نهایت، این پژوهش نشان میدهد که استفاده از نسبتهای استرلینگ و ترینور به عنوان ابزارهایی نوآورانه در چارچوب MPT، میتواند به بهبود فرآیند تصمیمگیری سرمایهگذاری و دستیابی به نتایج مطلوبتر در بازار سهام ایران کمک کند. این یافتهها، پیامدهای عملی مهمی برای مدیران پرتفولیو و سرمایهگذاران دارند و راه را برای تحقیقات آتی در زمینه توسعه معیارهای ریسک-بازده پیشرفتهتر هموار میسازند. |
| واژگان کلیدی: | نظریه مدرن پرتفولیو (MPT)، نسبت شارپ، نسبت سورتینو، نسبت استرلینگ، نسبت ترینور، بهینهسازی پرتفولیو، مدیریت ریسک |
| شماره ثبت | جزء | نسخه | جلد | بخش | قسمت | مرجع | شماره بازیابی | در دست امانت | تاریخ بازگشت | ملاحظات | |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 284864 | 1 |