رابطه تأخیر در گفتار و زبان با اختلال یادگیری با نقش میانجی گری اضطراب[Persian Thesis]

مهدیه شفیعی زاده

هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه تأخیر در گفتار و زبان با اختلال یادگیری با نقش میانجی اضطراب در بین دانش آموزان مقطع ابتدایی بود. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان مقطع ابتدایی مبتلا به اختلال یادگیری مراجعه کننده به مراکز اختلالات یادگیری شهرستان کرج در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ بودند. با مراجعه به مراکز اختلالات یادگیری شهرستان کرج، نمونه ای به حجم ۳۲۶ نفر دانش آموز و مادران آن ها به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه ASQ-3 (۲۰۰۹)، پرسشنامه مشکلات یادگیری کلورادو (۲۰۱۱) و پرسشنامه اضطراب اسپنس (۲۰۰۱) بود. به منظور تحلیل داده ها از کلموگروف-اسمیرنوف برای نرمال بودن توزیع داده ها و برای بررسی همبستگی بین متغیرها از آزمون همبستگی پیرسون و ضریب رگرسیون چند متغیری با روش ورود همزمان استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان داد بین تأخیر در گفتار و زبان با اختلال یادگیری رابطه معنی‌داری وجود دارد (p<0/05)، همچنین نتایج نشان داد بین اختلال یادگیری با اضطراب رابطه معنی داری وجود دارد (p<0/05). بر أساس نتایج این پژوهش تأخیر در گفتار و زبان می‌تواند به عنوان یک نشانگر زودهنگام برای شناسایی اختلالات یادگیری و اضطراب در کودکان عمل کند. واژه های کلیدی: تأخیر در گفتار و زبان، اختلال یادگیری، اضطراب.