بررسی رابطه بین فساد، سرمایه گذاری مستقیم خارجی و درجه باز بودن تجاری در ایران[پايان نامه فارسي]

زینب ناطقی گرگری

سرمایه گذاری مستقیم خارجی به طور گسترده به عنوان یک عامل افزایش دهنده رشد در ادبیات و سیاست‌های اقتصادی شناخته شده است. همچنین برای مبارزه با نابرابری، فقر و گرسنگی و همچنین برای بهبود توسعه انسانی و زیرساخت استفاده می‌شود. علاوه بر تأثیر بر رشد اقتصادی و رفاه عمومی کشور میزبان، تأثیر مستقیمی بر تولید، صادرات، واردات، قیمت ها، درآمد و اشتغال دارد. پژوهش حاضر رابطه بین فساد، سرمایه گذاری مستقیم خارجی و درجه باز بودن تجاری را مورد تحلیل قرار داده است. جامعه آماری پژوهش کشور ایران طی سال‌های 1381 تا 1400 است. روش پژوهش از نوع همبستگی بوده و روش گردآوری اطلاعات در بخش ادبیات نظری مبتنی بر مطالعات کتابخانه‎ای و در بخش آزمون فرضیه‎های پژوهش مبتنی بر اسنادکاوی است. در تجزیه و تحلیل داده‌ها از مدل‌های رگرسیونی داده‌های سری زمانی استفاده شد. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده‌ها نشان می دهد که بین سطح فساد ادراک شده و سرمایه گذاری مستقیم خارجی رابطه معکوس و معناداری وجود دارد. همچنین، بین درجه بازبودن تجاری و سرمایه گذاری مستقیم خارجی رابطه مستقیم و معناداری وجود دارد. یافته های فرضیه سوم نیز حاکی از آن است که درجه بازبودن تجاری تاثیر غیرخطی معناداری بر روی سرمایه گذاری مستقیم خارجی کشور طی دوره مورد مطالعه داشته است. واژه‎های کلیدی: فساد ادراک شده، سرمایه گذاری مستقیم خارجی، درجه بازبودن تجاری